حواست که پرت می شود، دور می شوی. دورِ دورِ دور. آنقدر که خودت هم نمی دانی کجایی.صدایت می زنم. تاجایی که تو خسته می شوی اما من نه. جوابی نمی دهی و باز می روی. من اما حواسم به تو هست. می بینمت. از دور. سنگی جلوی پایت می اندازم. و تو به صورت می افتی. دست و پایت زخم بر می دارد... تا شاید گریه کنان دنبال سر پناه بگردی. تا شاید برگردی. تا برای من باشی و من برای تو...




برداشتی با توجه به قسمتی از حدیث قدسی: یا ابن آدم، أکثر من الزاد إلى طریق بعید، و خفّف الحمل فالصراط دقیق، و أخلص العمل فإنّ الناقد بصیر، و أخّر نومک إلى القبور، و فخرک إلى المیزان، و لذّاتک إلى الجنّة، و کن لی أکن لک، و تقرّب إلیّ بالاستهانة بالدنیا تبعد عن النار.

منبع"http://www.askdin.com/thread31712.html